نمیفهمم.شب های تو چگونه اینقدر کسالت بار میگذرند؟
نه دو خط شعری،نه کتابی،نه فنجان قهوه ای.
حتی با پرده ی پنجره ات بازی نمیکنی که ببینی ماه سر جایش هست؟
حتی سکوتت شبیه سکوت نیست...
