donno

Normality is sad.

p.s:I could never understand myself and that sucks.shit.

already dead

کاش با آخرین نت من میمردم.

پدال گاز رو فشار بده...

با خودم عهد کردم اگر چیزی میکشم،وقتی نگاهش میکنی من رو ببینی،

اگر شعری نوشتم... من رو بخونی،

اگر چیزی نواختم،

فقط صدای من رو بشنوی...

تونستی؟تونستی من رو ببینی؟بشنوی؟!بخونی؟!

نمیتونم حرفی بزنم...

وایسادم روی سرعت گیر تا فقط تو،  بیای و بهم بزنی...

blind

چشمام خشک شد،

از بس که دنبال دستات گشتم...

شال سرخم را پاره پاره کردم

موندم،ولی نرفتم.

نیومدم...

اومدم.

آره میخواستم لجبازی کنم.

یک لجبازی که همش به خاطر چیزیه که گفتنی نیست.

دیدنیه.

چشمامو هیچوقت دست کم نگیر.

نگذار هر روز بمیرم!

جانا...بیا و کمی جان به جان بی جان من بده...

وگرنه به خواب صد ساله میروم...

نمیتوانی بیدارم کنی...

دیر آمدم...

زود میروی...

بفهم!من عاشقم!

oh lord

من دروغ گفتم که بهت گفتم دروغ گفتم.

با من برقص.

گوشه ی عکس را تو تا زدی

عکس تار بود و مبهم.

اما قابش گرفتیم و هر روز نگاهش میکردیم.

چون خلاصه ی تمام شعر هایی بود که من نگفتم.

خلاصه ی تمام بی محلی های تو.

یک راز بود.

leave

Yeah love I know,

I've been always the same SHIT.

Nothing can solving me up.

That's alright.

پانویس: یک سه شنبه ی لعنتی ، 10 اسفند 95، ساعت 4 بعدازظهر

screw all!

چرا میشینم و تحقیر شدنمو تماشا میکنم؟

معلومه.

چون حالم خوب نیست.

پ.ن:خوشحال بودن دیگران و خوشحال نبودن خودم دیگه اصلا قابل تحمل نیست.

sick

غلط دوست داشتن ،

یکی از قشنگترین غلطای دنیاست.

یک جوری که هی دوست داری بگی غلط کردم.

زیبا!

من سکوت اتاقم.

تو صدای کلید در منی...