خفه

قول دادم حالم خوب باشه.

حالا

نا امیدی و بی مصرفی، محکم تر از همیشه گلومو فشار میده.

و اون چهره ای از خودمو توی آینه میبینم که از محبت رنج میبره.

و بنابراین بی رحم میشه.

و گرگ افکارشو تند تر و تند تر به جلو میرونه.

و می درّه...

و برای کارهاش از کسی اجازه نمیگیره ، و به کسی اهمیت نمی ده.

لامصب بیا جون منو بگیر!

نه،نمیگیری.

چون وقتی با دست خودم بهت بدم برات لذتی نداره.

میشینم تماشا کنم بدتر شدن همه چیزو.