حال من بد است.و بیشتر از همه باورش کن.

چند چیزست که باید به تو بگویم.

اول آنکه خورشید امروز عجیب سرخ بود و همانطور که پشت کوه ناپدید میشد با خودم وداع کردم و به خواب رفتم.

دوم آنکه آدم همیشه دلش برای دوست قدیمی اش تنگ میشود،مثل دلتنگی برای راه رفتن در خیابان هایی که دوستش داری.

سوم آنکه با اینکه نمیدانستم که مرا به نزدیکی خانه رسانده بود،داشتم آوازی میخواندم و باورت نمیشود گربه ی حنایی آنجا تا صدایم را شنید چطور با ولع به سمتم دوید...نشانه بود؟

چهارم آنکه شعر های زیاد و عجیبی گفتم در ساعتی که گذشت،امیدوارم بخوانیشان.

پنچم آنکه خلط مخاطب خواهم کرد،بیش ازین ها.این خون ریخته شده باید یک طوری پاک شود.

حال من بد است.و بیشتر از همه باورش کن.

پ.ن:در زندان نخوام مرد و اگر بمیرم،باید بال پروازی باشد مرا.