"مرده ای به کشتن ما می آید"

شعر نویس شده ام این روز ها.

با آینه ام حرف میزنم،مثل همیشه.

قضاوت میکنیم،چون هیچ چیز خوب نیست،نه فقط برای شخص خودمان.که برای دیگران هم.

دیگرانی که مهم نیست مهم باشند یا نه.داستان همیشه یک مشکلی دارد.

خوب نیست و مثل مرخ پرکنده میچرخیم دور خودمان.حتی از آن کرکس های با ابهت هم جایی پیدا نمیشود بلکه بگوییم لاشه مان را...

و حیف است،آن روزهایی که باور نداریم به کتاب و آهنگ و نقاشی ...

پ.ن.:باید پیانو بزنم...